Rits

Rits, een jongen van 13 jaar, logeert noodgedwongen bij zijn oom Corry, die bierdrinkend zijn dagen op de bank slijt, terwijl hij in zijn favoriete tijdschrift ‘Hengelen en hengelaars’ leest. Rits sluit vriendschap met Rietje, een meisje uit de straat, en leert haar hele familie (dood en levend!) kennen. Hij schrijft in zijn schrijfboek (‘geen dagboek, dat is voor meisjes!’), filmt op geheel eigen wijze een bruiloft, maakt zich zorgen om vitamines en zet tussen de bedrijven door zijn oom weer een beetje op de rails. Maar wat is er precies met zijn ouders aan de hand?

De pers over ‘Rits’:

‘Als ik een cijfer mocht geven, kreeg dit boek van mij een 9.’ (Recensie van Kim, 11 jaar)
Kidsweek (7 april 2006)

‘Onder de lach ligt ontroerende ernst verborgen. Jongman geeft een scherp beeld van een kind dat vecht voor lijfsbehoud en en passant zijn oom ook nog op de been houdt.’
Dagblad van het Noorden (24 juni 2005)

‘Zo’n oorspronkelijk personage [als de asociale Oom Corry] is verfrissend, vooral doordat hij zo geestig wordt beschreven. (…) Oom Corry staat voor al het goede in dit zeer geslaagde debuut: origineel, goed geschreven, grappig en vol scherpe observaties. (…) Maar weinigen schrijven zo goed als Mariken Jongman.’
NRC Handelsblad (1 juli 2005)

‘Rits’ problemen zijn loodzwaar, maar debutant Mariken Jongman schreef een onweerstaanbaar humoristisch verhaal.’
Griffelkeuze van het NRC Handelsblad (29 september 2006)

‘Ze heeft de toon van jonge mensen meteen goed te pakken. Waarschijnlijk hebben haar jeugdtheatervoorstellingen, waarvoor ze ook de teksten schrijft, haar daarbij geholpen. In het directe contact met je publiek merk je al gauw wat aanslaat en wat niet.’
Friesch Dagblad (20 augustus 2005)

‘Het schrijven van een goed kinderboek vergt kunde. Woordkeus, beeld, plot, spanning, moraal en humor moeten harmoniëren en tegelijk verrassen zonder te verwarren. Hierin slagen slechts enkele debutanten. Zoals Mariken Jongman [en Dirk Weber]. Hun eerstelingen hebben een zuivere en oorspronkelijke toon. (…) overtuigend, doeltreffend en met gevoel voor stijl.’
De Groene Amsterdammer (19 augustus 2005)

‘Het debuut van Mariken Jongman is verrassend meeslepend geschreven. De dagboekvorm – die een enorme beperking is als je een verhaal vlot en geloofwaardig wilt vertellen – wordt behendig uitgebuit. De lezer zit Rits, met al zijn plannetjes, angstaanvallen en vindingrijkheid, dicht op de huid.’
Vrij Nederland (25 juni 2005)

‘Rits wordt langzaam een aandoenlijke, lieve jongen. Mariken Jongman heeft het verhaal zorgvuldig opgebouwd en weet achter Rits’ babbelstijltje een gevoelswereld te leggen die de lezer zelf mag ontdekken.’
Trouw (27 augustus 2005)

‘Mopperende puber in huis? Geef hem of haar Rits cadeau! Dit debuut van jeugdtheatermaakster Mariken Jongman is gegarandeerd een goed medicijn tegen puberchagrijn.’
Algemeen Dagblad (8 oktober 2005)